W opracowaniu zaprezentowano główne założenia i modyfikacje zarządzania strategicznego polityką spójności stanowiące swoistą odpowiedź na zmiany pokryzysowe, które dokonują się w Unii Europejskiej. W jednej z faz zarządzania kryzysowego zakłada się tworzenie systemu zachęt i restrykcji finansowych oraz właściwe wykorzystanie zasobów, a także warunkuje się odzyskiwanie sprawności układu zapewnieniem przywództwa i koordynacji. Cechą charakterystyczną zarządzania kryzysowym jest dominacja układu terytorialnego nad sektorowym, co można zauważyć też w programowaniu polityki spójności. Analiza przeprowadzona w opracowaniu bazuje na analizie dokumentów strategicznych oraz propozycji aktów prawnych dotyczących wieloletnich ram finansowych oraz polityki spójności na lata 2014-2020. W odniesieniu do negocjacji wieloletnich ram finansowych sformułowano szereg zaleceń, przejawiających się w konieczności uzyskania tzw. europejskiej wartości dodanej wydatków, zwłaszcza dotyczących tych działań, które są współfinansowane z budżetu UE. Przekłada się to na programowanie największej polityki rozwojowej, za jaką często uważa się politykę spójności. W ramach polityki spójności na lata 2014-2020 skoncentrowano się na wprowadzeniu działań zintegrowanych i ukierunkowanych terytorialnie, w dużo większym stopniu niż do tej pory (gdzie dominowało podejście branżowe/ sektorowe). Postanowiono też lepiej skoordynować działania, aby osiągać lepsze średnio i długookresowe efekty. W konsekwencji polityka ta charakteryzuje się budową kompleksowej strategii inwestycyjnej dostosowanej do celów strategii „Europa 2020” oraz koordynacją i integracją wydatkowania funduszy na politykę spójności i rolną i rybacką a także spójnością z krajowymi programami reform i działaniami. Zaproponowano też odmienny system pomiaru celów a także standaryzację pewnych rozwiązań, które mają ulatwić realizację bardziej kompleksowych projektów czy inwestycji, a także uproszczenia w ubieganiu się o środki oraz potencjalne zmniejszenie liczby isntytucji zaangażowanych w procesy zarządzania i kontroli wydatkowanych środków.