W prezentowanej książce autor przedstawia argumenty za koniecznością postrzegania peryferyjności jako pojęcia wielowymiarowego i złożonego. W myśl zaproponowanej wielowymiarowej koncepcji peryferyjności regionalnej, peryferyjność to coś więcej niż tylko kategoria geograficzna. Dostępność w wymiarze lokalnym lub regionalnym jest tylko jednym z wielu czynników determinujących rozwój społeczno-gospodarczy regionów. Wiele regionów uznawanych za peryferyjne lub trudno dostępne odznacza się względnie wysokim poziomem wzrostu gospodarczego i rozwoju społecznego, niewynikającym z ich niekorzystnej lokalizacji. Nowa koncepcja peryferyjności obejmuje szeroki zakres cech i czynników, które w szerszym ujęciu rozstrzygają o lepszej lub gorszej pozycji danego regionu w stosunku do innych regionów. Ponadto peryferyjność jest kategorią dynamiczną będącą wyrazem zmieniających się politycznych, ekonomicznych i społecznych uzgodnień. Co więcej, zmianie ulegają również nośniki zróżnicowania regionalnego. W określonym momencie dany region może być sklasyfikowany jako peryferyjny, ale w innym już nie, ponieważ zmianie ulegnie zbiór nośników wykorzystywanych do opisu zróżnicowania między regionami. Zatem o peryferyjności regionu powinien przesądzać zestaw cech, które w świetle przyjętych założeń w określonym przedziale/momencie czasu będą cechami peryferyjności.